Schizofrenia dziecięca
Schizofrenia dziecięca jest znacznie częstsza niż się sądzi na podstawie. trafnych rozpoznań, wnosić można stąd, że w wywiadach dorosłych schizofreników bardzo często znajdują się podejrzane pod tym względem wiadomości, dotyczące okresu prepsychotycznego. Zbierając wywiady dowiadujemy się, że chory już jako dziecko sprawiał trudności wychowawcze, był uczuciowo chłodny, zdradzał dziwaczne zainteresowania, źle się w szkole uczył lub przy dużych. zdolnościach wykazywał lenistwo, miał słabą łączność uczuciową z otoczeniem, wykazywał skłonność do okrucieństwa, był niewdzięczny, zły, niespołeczny. Te wady charakterologiczne, które zdawały się wówczas leżeć w granicach zdrowia psychicznego, nabierają innej wymowy, gdy się zbiera wywiady dotyczące dziecięcej przeszłości dorosłego schizofrenika. Spostrzeżenia takie stały się osnową zapatrywań preformistycznych, według których do zapadnięcia na psychozę określonego kręgu usposabia odpowiednia psychopatia, w tym wypadku schizoidia. Pogląd ten upadnie, jeśli założymy, że owe schizoidalne cechy charakterologiczne są poronienie przebiegającym procesem schizofrenicznym, nie rozpoznanym w latach dziecięcych. Rozpoznanie to nasuwa się ex post, gdy na podłożu tej poronnej schizofrenii dziecięcej wyrośnie w późniejszych latach ostra psychoza schizofreniczna lub gdy sam ten przewlekły proces ulegnie pogorszeniu. Również w wielu przypadkach, rozpoznawanych w wieku dorosłym jako psychopatia, zwłaszcza psychopatia schizoidalna, ale również i wszelkie inne odmiany psychopatii, przypuszczać można, że chodzi tu o schizofreniczny stan ubytkowy będący pozostałością po schizofrenii dziecięcej skrycie przebiegającej. Jeżeli hipotetyczne te założenia uznamy za słuszne, to schizofrenię dziecięcą będziemy musieli uznać za sprawę znacznie częstszą. Statystyczne ustalenie jej częstości zależne będzie od udoskonalenia i upowszechnienia diagnostyki psychiatrycznej. [hasła pokrewne: zespół psychoorganiczny objawy, zespół psychoorganiczny, medycyna na ukrainie cena ]