Zapobieganie schizofrenii

Nie znamy przyczyn, przez to nie możemy zapobiegać skutkom. Preformiści wiążą przesadne nadzieje z możliwością sterylizowania schizofreników. Hitlerowskie ustawy sterylizacyjne wyrodziły się w zabijanie rzekomo dziedzicznie chorych. Zanik popędu płciowego dokonuje właściwie naturalnego ubezpłodnienia schizofreników. Przeważnie choroba zaczyna się w okresie przedmałżeńskim, a jeżeli ujawni się po wstąpieniu w związki małżeńskie, to już jest zwykle za późno. Podobnie też ujawnienie się choroby u rodzeństwa schizofrenika następuje zazwyczaj w okresie, gdy już całe rodzeństwo jest na świecie. Zresztą wykonanie ustawy konsekwentne a tylko konsekwentne mogłoby dać wyniki eugeniczne – musiałoby pociągnąć za sobą nie tylko ubezpłodnienie samych chorych, najczęściej zresztą zbędne, ale i zupełnie zdrowych członków rodzin. Musiałoby to przebiegać z tak znacznym pogwałceniem wolności osobistej mnóstwa obywateli, że straciłoby się sens socjalizmu. Wreszcie nie bez znaczenia jest i ten argument, że z rodzin schizofrenicznych pochodziło bardzo wielu ludzi genialnych. Przerywając ciążę w przypadku obciążenia dziedzicznego, nigdy nie wiemy, czy zabijamy przyszłego schizofrenika, przyszłego geniusza, czy tez co                 najprawdopodobniejsze  przyszłego przeciętnego osobnika. Ponieważ widoki wystąpienia schizofrenii u potomstwa są bardzo nikłe, współcześni psychiatrzy nie odradzają zbyt energicznie schizofrenikom wstępowania w związki małżeńskie i płodzenia potomstwa, oczywiście pod warunkiem, że współmałżonek przed ślubem będzie dokładnie poinformowany o psychozie i związanej z tym faktem problematyce eugenicznej. Ponieważ w schizofrenii poza czynnikiem endogennym odgrywają niemałą rolę i czynniki reaktywne, zapobieganie musi objąć całość życia psychicznego ludności. Ta strona zagadnienia leży jednak w polu psychiatrii społecznej. [hasła pokrewne: autyzm terapia, integracja sensoryczna, firma zbrojarska ]