Rozpoznanie schizofrenii u dziecka

O trudnościach rozpoznawczych w schizofrenii dziecięcej mówiliśmy już na wstępie. Rozpoznanie opierać się musi na typowych objawach, określanych czasem w piśmiennictwie jako osiowe. Wśród nich na pierwszym miejscu postawić trzeba znamienne zaburzenia uczuciowości. Lutz zwraca uwagę na fakt, że nierzadko brak jest uderzających zaburzeń afektu, tak iż łączność z otoczeniem może być w ciągu długiego czasu nie najgorzej utrzymana. Leży w tym źródło wielu pomyłek rozpoznawczych. Powszechnie podnosi się ogromne znaczenie czynnika czasu. Rozpoznanie schizofrenii przeważnie może być postawione na podstawie dłuższej obserwacji dziecka. Jednorazowe stwierdzenie typowych objawów może zawieść. Po upływie pewnego czasu może się okazać, że chodziło o ostry zespół schizofrenoidalny na podłożu          nie zawsze dającym się ustalić. Sprawa może się wówczas skończyć pomyślnie, bez najmniejszych ubytków. Niedostateczne wniknięcie               w warunki środowiskowe może być również przyczyną błędów rozpoznawczych. Po dłuższej obserwacji może wyjść na jaw psychonerwica, psychopatia lub charakteropatia pośpiączkowa. W tym ostatnim przypadku nie zawsze badanie neurologiczne może przyjść z pomocą. Badanie neurologiczne schizofrenii dziecięcej z zasady nie wykrywa odchyleń od stanu prawidłowego. Jednakże i przebyte śpiączkowe      zapalenie mózgu może w pewnych przypadkach nie pozostawić żadnych neurologicznych objawów, tak iż rozpoznanie opiera się wyłącznie    na ocenie zaburzeń charakterologicznych. Jeżeli się rozważy całokształt obrazu klinicznego z uwzględnieniem czynnika czasu, to rozpoznanie da się zawsze przechylić na jedną lub drugą stronę. Dokładna ocena afektu ma tutaj największe znaczenie. W pewnych przypadkach przydatny może być. fakt pojawienia się w wieku szkolnym typowych dla schizofrenii omamów oraz prostych urojeń, co nigdzie indziej się nie zdarza. Rozróżnienie daleko posuniętych stanów końcowego otępienia schizofrenicznego od ciężkich postaci niedorozwoju może nastręczać duże trudności. Tam gdzie rozporządzamy wywiadem, możemy się dowiedzieć, że dziecko do pewnego okresu rozwijało się prawidłowo.             Przy braku wywiadu musimy się orientować według znamiennych dla schizofrenii objawów. Na przykład łączność afektywna bywa zachowana nawet w ciężkim głuptactwie. [hasła pokrewne: Upadłość transgraniczna, młyny kulowe, blinatumomab ]