Objawy hiperkinetyczne

Objawy hiperkinetyczne są przykre dla otoczenia, ale dadzą się dzisiaj łatwiej opanować. Natomiast daleko trudniejszym problemem klinicznym i lekarskospołecznym są objawy hipokinetyczne, nie w znaczeniu katatonii, lecz w znaczeniu zaniku napędu psychoruchowego, napięcia dążeń, samorzutności, apatii całego tego zespołu znamiennego dla schizofrenii prostej i dla defektu schizofrenicznego. Naszym zadaniem leczniczozapobiegawczym musi być dążenie do zdynamizowania tych objawów. Pomijając tutaj metody kliniczne w rodzaju kardiazolu                 w dawkach wstrząsowych lub powstrząsowych, zabiegów i innych sposobów wprawdzie przykrych, lecz skłaniających chorego do zmobilizowania swych zanikających zapasów energii, podnieść tu trzeba ogromną rolę leczenia zajęciowego. W przypadkach schizofrenii prostej i ubytkowej za wszelką cenę musimy przeciwdziałać autyzmowi i ospałości chorych. Niestety ogół nie rozumie zazwyczaj psychagogicznej roli pracy, dzięki której schizofrenik . przezwycięża swój dereizm i zmuszony jest brać aktywny udział w życiu społecznym, od którego stroni.            W swojej działalności psychoprofilaktycznej spotykamy się tutaj .z brakiem zrozumienia nawet lekarzy, którzy schizofreników zbyt łatwo przenoszą na rentę lub zwalniają od pracy. W orzeczeniach komisji inwalidzkich czytamy z zasady bezmyślnie wpisaną formułkę: wszelka praca przeciwwskazana. Następstwa tego błędnego zalecenia są fatalne. Powołują się na nie rodzice, którym zdaje się, że chorego nie trzeba przemęczać, a także pracodawcy, którzy mają formalną podstawę do zwolnienia pracownika z pracy. Nie wystarczy schizofrenika wyleczyć z jego ostrych objawów psychotycznych. Trzeba go następnie włączyć w nurt życia i stworzyć mu takie warunki, aby musiał ustawicznie wydobywać z siebie wszystkie siły w walce o byt. Te same warunki zresztą stawia życie ludziom zdrowym psychicznie i to ich życiowo hartuje. [hasła pokrewne: autyzm terapia, integracja sensoryczna, Zabawy dla dzieci z autyzmem ]