O trudnościach rozpoznawczych w schizofrenii dziecięcej mówiliśmy już na wstępie. Rozpoznanie opierać się musi na typowych objawach, określanych czasem w piśmiennictwie jako osiowe. Wśród nich na pierwszym miejscu postawić trzeba znamienne zaburzenia uczuciowości. Lutz zwraca uwagę na fakt, że nierzadko brak jest uderzających zaburzeń afektu, tak iż łączność z otoczeniem może być w ciągu długiego czasu nie najgorzej utrzymana. Leży w tym źródło wielu pomyłek rozpoznawczych. Powszechnie podnosi się ogromne znaczenie czynnika...
Zdarzenia związane z krwawieniem i korzyści kliniczne netto. Częste krwawienia wystąpiły u większej liczby pacjentów w grupie leczonej rywaroksabanem i grupą aspiryny niż w grupie przyjmującej aspirynę (288 pacjentów [3,1%] vs. 170 pacjentów [1,9%]; 1,70; 95% CI, 1,40 do 2,05; P <0,001) (tabela 3), głównie ze względu na różnicę w krwawieniu, która doprowadziła do hospitalizacji w ośrodku intensywnej opieki. Większość z nadmiernych dużych krwawień dotyczyła przewodu żołądkowo-jelitowego, bez znaczącej różnicy między grupami w częs...
Berze (1930) zwrócił natomiast nie bez słuszności uwagę na zaburzenie poczucia związku z jaźnią i osłabienie poczucia własnej aktywności przeżyć psychicznych. Schizofrenik przeżywa czasem swoje akty psychiczne jako niezupełnie zależne od niego samego. Zwłaszcza w ostrych stanach chory często mówi o narzucaniu mu myśli i uczuć, o hipnotyzowaniu go lub zaczarowaniu. Z upływem czasu traktuje te omamy psychiczne jako myśli i doznania nie swoje własne, a więc oderwane od jego jaźni. Wyrsch objaw ten uważa za patognomoniczny. Niewąt...
