Martwicze mucormycosis skórne po Tornado w Joplin, Missouri, w 2011 roku AD 8

Rabdomioliza wiązała się ze statusem przypadku w analizie dwuwymiarowej, ale nie była istotna w analizie wieloczynnikowej. Podwyższony poziom żelaza w surowicy spowodowany dziedzicznym obciążeniem żelazem i chelatacja żelaza z deferoksaminą są czynnikami ryzyka układowej mucormycosis, ponieważ pobór żelaza jest ważnym czynnikiem w patogenezie infekcji.33,34 Rabdomioliza, która uwalnia mioglobinę wiążącą żelazo do krwi może być czynnikiem rozwoju mucormycosis; konieczne jest dalsze zbadanie tego warunku jako czynnika ryzyka. Obecnie tylko dwa środki przeciwgrzybiczne zatwierdzone przez Food and Drug Administration, amfoterycynę B i pozakonazol, są powszechnie stosowane przeciwko mucormycetes, w tym apophysomyces.35 W tym zestawie przypadków, środki przeciwgrzybicze, które nie są aktywne przeciwko mucormycetes były początkowo stosowane u sześciu pacjentów; u niektórych pacjentów leczenie włączono do amfoterycyny B, gdy wyniki hodowli stały się dostępne. Nie wiadomo, czy wyniki dla tych pacjentów byłyby inne, gdyby początkowo stosowano środki aktywne mucormycetes. Sytuacja ta pokazuje jednak znaczenie szybkiego i dokładnego różnicowania mukormycet z innych form, jak również infekcji bakteryjnej, martwiczego zapalenia powięzi i martwicy pourazowej. Wczesne rozpoznanie mucormycosis ma zasadnicze znaczenie w prowadzeniu terapii, ponieważ wczesne rozpoczęcie odpowiedniego leczenia przeciwgrzybiczego i agresywne usunięcie chirurgiczne są związane z lepszymi wynikami.34,36 Infekcje gatunkami aspergillus, które mogą przypominać mukormycetes w ocenie histopatologicznej, często są leczone worykonazolem , środek przeciwgrzybiczy, który nie jest aktywny wobec mukormycetes. Biorąc pod uwagę trudności w rozróżnianiu pleśni za pomocą badania histopatologicznego, klinicyści mogą rozważyć uzyskanie odpowiednich próbek do hodowli lub oceny tkanki za pomocą oceny immunohistochemicznej lub sekwencjonowania genetycznego.37
Prawdopodobnie na drodze tornada istniało jedno lub więcej źródeł apofizomycy, a zarodniki były w aerozolu, przenoszone razem z odpadkami i inokulowane wraz z resztkami po przenikliwym urazie. Wyodrębnia się przypadek, w którym pacjenci nie wykazywali specyficznego dla danego szczepu zgrupowania geograficznego; zamiast tego powiązane genotypy zostały rozproszone po ścieżce tornada, z dwoma genotypami zidentyfikowanymi w izolatach od zachodu. Sugeruje to, że istnieje jedno źródło środowiska, zlokalizowane w najbardziej wysuniętej na zachód części ścieżki tornada i bliższej pierwszemu pacjentowi, który zawierał wiele genotypów, lub że w wielu punktach wzdłuż tornada były źródła, z których każdy zawierał jeden lub więcej. więcej genotypów
[przypisy: tahitian noni, wideodermatoskopia, zespół psychoorganiczny objawy ]