Stan ubytkowy

Każdy psychiatra wie, co to znaczy. Chodzi tu o tak nieznaczny stan ubytkowy, że praktycznie biorąc stan psychiczny chorego można uznać za równoważny ze stanem zdrowia. Niemniej jednak chodzi tu o ludzi chorych, których przewlekły proces schizofreniczny albo nie wygasł, chociaż klinicznie się słabo przejawia, albo przeszedł w stan ubytkowy tak nieznaczny, że chory daje sobie radę. Natomiast stanowczo usunąć należy z tej grupy przypadki o okresowym przebiegu zakończone wyleczeniem naprawdę całkowitym. Albo bowiem chodzi tutaj o stany ubytkowe tak nieznaczne, że najsprawniejsze oko psychiatry nic w chorym nie wykryje wtedy jednak mimo wszystko trudno mówić o wyleczeniu całkowitym, tak jak nie mówimy o wyleczeniu całkowitym u epileptyka, który od dawna nie miał już napadów i który z badania wychodzi z opinią praktycznie zdrowego. Toczący się bowiem proces organiczny padaczkowy, schizofreniczny lub cyklofreniczny, nawet jeśli nie daje uchwytnych dla dzisiejszej techniki badania klinicznego objawów, nie zasługuje jednak na nazwę wyleczenia całkowitego. A wreszcie wśród tych całkowicie wyleczonych przypadków schizofrenii o okresowym przebiegu może chodzić o psychozy schizofrenoidalne, wywołane czynnikami nieswoistymi, powtarzającymi się w życiu chorego i naśladującymi w ten sposób okresowość. Może tu chodzić np. o nawracające zakażenia: lub samozatrucia wewnątrzustrojowe. nie rozpoznane w. warunkach szpitala psychiatrycznego. Przebieg cykliczny schizofrenii może jeszcze pochodzić skądinąd. Bornsztajn opisał zjawisko schizofrenizacji stanów maniakalnych. Także stany depresyjne mogą ulegać schizofrenizacji. Najczęściej stany maniakalne w ciężkich przypadkach nabierają zabarwienia hebefrenicznego: gonitwa myśli staje się bezładna aż do rozkojarzenia, błaznowanie chorego przestaje być zrozumiałym odczynem na podniety, pojawia się autyzm, afekt sztywnieje. rozpada się struktura osobowości, zanika uczuciowość wyższa, mogą się pojawić omamy. Czasem stan maniakalny nabiera cech katatonii hiperkinetycznej. Natomiast depresja najczęściej ulega katatonizacji. Może .dlatego starzy autorzy tak często widywali stupor melancholicus. Zeschizofrenizowane okresy maniakalnodepresyjne naśladują cykliczny przebieg schizofrenii. Niektórzy autorzy mówią wprost, oczy- wiście niesłusznie, o takich postaciach schizofrenii;jak catatonia cyclica, hebephrenia cycltca, itd. W przypadkach tych trzeba wykluczyć schizofrenię, ponie- .waż w okresach remisji nie stwierdza się ubytków. Podstawową sprawą jest tu cyklofrenia, której okresy są ze stanowiska etioepigenezy mieszanymi zespo- łami maniakalno-hebefrenicznymi, maniakalno-katatonicznymi, depresyjno-ka- tatonicznymi itd. U dawnych autorów znaleźć można jednostkę określaną nazwą stupor maniacalis. [więcej w: anna majka dietetyk, cykl miesiączkowy kalendarzyk owulacja, schizofrenia dziecięca ]